Vandaag was het zover, de eerste therapiedag.
Nu het ineens zo dichtbij was vonden we het toch best spannend, het is vooraf zo moeilijk een voorstelling te maken van wat er precies gaat gebeuren.
Jileyna was er zelf heel rustig onder, had een goede nacht gehad en zat bij het CDTC toen we daar nog even moesten wachten heerlijk onderuitgezakt op de bank te wachten op wat komen gaat. We moesten er vandaag wat eerder zijn zodat we nog even de tijd hadden om met Merel, haar therapeut wat dingen door te spreken.
Ondertussen werd Jileyna binnen goed vermaakt met wat leuke liedjes en lampjes. Ons gesprek liep meteen al wat uit (over Jileyna kunnen we altijd wel uren praten)dus uiteindelijk moest ze vrij gehaast omgekleed worden om naar het dok te gaan.
Ze liep goed mee met Merel, die al meteen doorhad dat je er bij Jileyna flink de pas in moet houden en haar af en toe even een duwtje in de rug moet geven.

Wat lijkt ze toch ineens groot als ze daar zo in haar wetsuide zomaar met iemand anders meeloopt, heel vreemd maar ook heel mooi om te zien.

De dolfijnen hadden meteen Jileyna's aandacht. Ze hield ze erg goed in de gaten, al keek ze ook al flink rond om ons te zoeken en heeft ze de hele therapietijd wel vaak nog even onze kant op gekeken. Ze vond het even spannend om het water in te gaan, is natuurlijk ook best lastig om zomaar te moeten vertrouwen dat iemand je goed vast blijft houden en zorgt dat jou niets overkomt als je diegene pas net ontmoet hebt. Maar ze werkte goed mee en de nieuwsgierigheid overwon.

Eenmaal in het water had ze echter al heel snel last van al het zout. Ze had pijn in haar ogen en bleef er maar met haar handen in wrijven waardoor er natuurlijk alleen maar meer zout in terecht kwam. Het is voor haar niet logisch hier vanaf te blijven als het prikt en niet prettig aanvoelt.

Uiteindelijk raakte ze hier echt door van streek en moest ze flink huilen, maar ondanks haar grote verdriet hebben we toch ook al een paar hele mooie dingen gezien.

Chabelita, 'haar' therapiedolfijn werkte fantastisch mee en gaf Jileyna echt de tijd om aan haar te wennen. Ze bleef heel kalm en rustig met haar mee zwemmen en werkte voor Jileyna als een fantastische motivator om haar handen te gebruiken.

Haar handfunctie is 1 van de doelen waar we hier aan willen werken. Deze heeft ze namelijk nauwelijks, maar met heel veel oefenen en flink wat doorzettingsvermogen van Jileyna's kant hebben we hier thuis al wel echt wat verbetering in gezien, maar hier nu zo in het water probeerde Jileyna steeds zelf Chabelita vast te pakken. Vooral haar vin trok de aandacht en hield Jileyna al een paar keer goed met beide handen vast. We hadden er werkelijk geen idee van dat ze dit al zo zou kunnen, wat een prachtig gezicht. Ook gingen ze met een bal aan de slag. Jileyna moest deze wegduwen of gooien en Chabelita ging de bal dan ophalen en bracht deze weer bij haar terug. Jileyna moest even wennen en kijken wat ze nu precies met die bal moest doen, maar duwde de bal de tweede keer al met beide handen weg.

Ook op het dok zelf heeft ze al even laten zien dat ze een goede eigen wil heeft door vooral goed aan te geven wat ze niet wilde doen..Ze probeerden haar uit te lokken de kaartjes te pakken in plaats van er alleen naar te kijken. Eerst deden ze dit en paar keer samen en daarna lukt het Jileyna ook alleen.

De tweede keer het water in, begon ze vrijwel meteen weer in haar ogen te wrijven. Ze heeft hier echt flink last van dus we zijn vanmiddag meteen op pad gegaan voor een goed afsluitend duikbrilletje. Hopelijk helpt dit voldoende om ervoor te zorgen dat de volgende keren in het water een stuk prettiger voor haar verlopen. Gelukkig heeft ze hier nog alle tijd voor en was ze vanaf het moment dat ze onder de lekkere warme douche stond weer haar vrolijke zelf en hebben wij ondanks de ongemakken toch al kunnen meekijken met de eerste prachtige momenten. Het is zo bijzonder om te zien hoe de dolfijnen alle kinderen zo goed aanvoelen en precies weten wat ze op dat moment nodig lijken te hebben, we zijn helemaal onder de indruk!