Yes, hier het eerste berichtje vanuit het warme Curacao! We begonnen de reis gister al vroeg, om 05.45 uur Nederlandse tijd reden we bij ons huisje weg. Net in deze laatste nacht is Jileyna ontzettend verkouden geworden. Geen al te best begin met een moe meisje dat helemaal vol zit, benauwd is en continu moet niezen, maar ze had er wel zin in. Was zelf al op tijd wakker en ging vlot mee de auto in. Vooraf vroegen we ons af hoe we haar al die tijd op schiphol moesten vermaken, zonder daar al op filmpjes terug te moeten vallen want die zouden we in het vliegtuig al lang genoeg voor haar neus zetten. Maar dit bleek helemaal niet nodig want we hadden de 3 uur die je vooraf aanwezig moest zijn hard nodig om door alle controles heen te komen. Eerst konden ze bij het inchecken van het ruimbagage niet terugvinden dat we op medische gronden een extra koffer mee mochten nemen, al vonden ze dit wel erg logisch klinken. Vervolgens waren we vooral heel veel tijd kwijt aan de controle van onze handbagage. De met zorg ingepakte koffers moesten leeg, de verklaringen van het ziekenhuis werden erbij gehaald en de inhoud van Jileyna’s flesjes met sondevoeding werden door twee verschillende machines gehaald om te testen wat voor vloeistof erin zat. Hebben daarna alles zo snel mogelijk weer ingepakt (hadden daarna echter geen idee meer wat nou in welke koffer zat) zodat we nagenoeg meteen door konden lopen naar de gate om daar precies op tijd aan te komen om te boarden. Na een wat chaotische start verliep de vlucht zelf eigenlijk heel goed. De zakdoekjes waren de hele rit niet aan te slepen, maar Jileyna heeft het echt fantastisch gedaan. Ze heeft zich super vermaakt met haar filmpjes en kreeg dan ook de nodige complimentjes van het klm personeel. We zijn zo ontzettend trots op haar!

Het personeel heeft ons de hele weg trouwens ook heel fijn geholpen. Eenmaal geland mocht Jileyna nog even bij de piloot in de cockpit kijken

dat was natuurlijk erg indrukwekkend al was ze ondertussen flink vermoeid en hield ze het daardoor vrij snel weer voor gezien. Prima want als je eenmaal geland bent wil je natuurlijk ook wel snel op bestemming zijn. Zo snel ging het echter niet, want uiteindelijk kwamen we pas om 17.45 uur (lokale tijd) bij ons vakantiehuis aan (denk aan koffers, nog meer controles, gedeelde taxi, file).
Van deur tot deur zijn we 17 uur onderweg geweest en al die tijd heeft Jileyna geen oog dicht gedaan. Gelukkig stond bij aankomst de sleutel contactpersoon van het huis al op ons te wachten. Een leuke vlotte dame die ons snel wegwijs maakte in het fantastische huis wat wij voor de komende 3,5 week ons thuis mogen noemen. Jileyna ging ook meteen op onderzoek uit en heeft daarna nog een laatste filmpje gekeken zodat wij snel vast wat spullen konden uitpakken en haar bed op konden zetten. Eenmaal op bed dachten we dat ze als een blok in slaap zou vallen, maar alle indrukken hadden de overhand en ze heeft nog een tijdje lekker liggen kletsen. Daarna toch goed in slaap gevallen tot vanmorgen 02.00 uur. Toen nam haar biologische klok het over (in Nederland is het dan natuurlijk al 07.00 uur) en vond ze het mooi geweest. Ze heeft tot 03.30 uur liggen spoken en is toen weer even een uurtje in slaap gevallen. Om 04.30 begon ze opnieuw, maar nadat we haar nog een paar keer weer goed neer hadden gelegd is ze toch opnieuw weer in slaap gevallen en kwamen we er pas om 06.30 uur uit.

Hebben het vandaag heerlijk rustig aan gedaan. Restant van de spullen uitgepakt, rustig ontbeten, even ons zwembad ingedoken (wat een leven hier he) en nog een tijdje buiten op de veranda rond gehangen. Onze huurauto zou rond 10.00 uur bij ons huisje afgeleverd worden, maar hebben ons meteen aan moeten passen aan de mentaliteit hier; geen haast, maak je niet druk, alles komt vanzelf wel goed..maar dan wel een stuk later dan je in gedachten hebt;) Rond 13.00 uur was de auto er en konden we op pad om de hoognodige boodschappen in te slaan. Na de lunch is Jileyna nog even naar bed gegaan en heeft toen wel als een blok geslapen, hebben haar echt wakker moeten maken want volgens mij was ze van plan op dat moment nog even de gehele nacht in te halen. Na weer even rustig opstarten met een muziekje had ze wel weer zin in een autoritje. Het was al laat waardoor het geen zin meer had om bij het CDTC te gaan kijken, dit hebben we een dagje opgeschoven en nu zijn we maar gewoon wat rond gaan rijden om de omgeving een beetje te verkennen. We weten bij deze dat er ook in Curaçao een echte spits is want we hebben bijna alleen maar in de file gestaan. Wel nog even wat lekker fruit langs de weg kunnen halen en door het trage rijden hadden we alle tijd om de omgeving eens grondig te bestuderen;) Eenmaal terug snel aan het avondeten begonnen zodat Jileyna toch nog enigszins op tijd naar bed kon. Na een paar extra spuiten water door haar sonde, ze drinkt hier nu heel slecht (hebben er met heel veel moeite over de gehele dag 1 beker limonade in gekregen), is ze opnieuw als een blok in slaap gevallen. Nu maar hopen dat ze dit de hele nacht volhoudt…