De vakantie is begonnen hoor, we zijn goed aangekomen op Curaçao. Het begint nu eigenlijk pas door te dringen dat we hier echt weer zijn. Zoals ik eerder al schreef zijn niet heel actief in de voorbereidingen geweest en zelfs toen we thuis weg reden voelde het nog niet als vakantie. Jileyna had de hele week voor vertrek geen aanval gehad en was er helemaal klaar voor. Ze was hyperactief en je hoefde het woord vakantie of dolfijnen maar te noemen en ze steeg zelf zonder vliegtuig al bijna op. Maar de dag en nacht voor vertrek had ze ineens toch weer een aantal flinke epileptische aanvallen, we begonnen de reis daardoor al met een slaaptekort.
We gingen eigenlijk op de automatische piloot naar Schiphol. Gelukkig iets minder bepakt en bezakt als de vorige keren. We hebben dit keer in Curaçao luiers en sondevoeding kunnen bestellen, die vooraf keurig bij het vakantiehuis geleverd zijn. Kregen voor vertrek van de beheerder al een foto gestuurd dat het ontvangen was en dat we dit zelf thuis kunnen laten.

Wat was dit handig zeg! Scheelt een hoop gesjouw, maar vooral ook gedoe op Schiphol. Zonder sondevoeding in je handbagage kom je toch een stuk makkelijker alle controles door. Uiteraard hadden we nog steeds een berg medicatie etc mee en werden onze koffers er wel weer uitgepikt voor controle. Maar ze hebben alle inhoud laten zitten en wierpen alleen een vluchtige blik in de koffers die we voor ze open deden. Daarnaast waren het nu gewoon iets minder koffers;)
Ondanks de drukte op Schiphol kwamen we overal dus goed doorheen en hadden we zelfs nog tijd om even te zitten en een bakkie te doen. We merkten toen al wel dat Jileyna nog niet helemaal lekker in haar vel zat. Dit zou een lange reis worden...maar ze had er al wel helemaal zin in.

Het bleek inderdaad een pittige reis. In de lucht kreeg Jileyna opnieuw aanvallen, halverwege hebben we haar noodmedicatie moeten geven. Daarna bleef ze heel onrustig in haar lijf en merk je pas goed hoe weinig ruimte je hebt tussen die vliegtuigstoelen met armen en benen die alle kanten op vliegen. Ze heeft tussendoor nog wel eventjes geslapen en het personeel was weer erg lief voor haar. Zo zijn we de vlucht met elkaar doorgekomen. In de taxi naar het huis opnieuw in de aanvallen, dus eenmaal aangekomen opnieuw noodmedicatie gegeven. Gelukkig is ze daar goed mee in slaap gevallen. Nu kwam het eigenlijk goed uit dat onze lucht 4 uur was uitgesteld (dit wisten we gelukkig van te voren, ter plekke alleen nog een half uur vertraging opgelopen), hierdoor kwamen we in de avond aan en konden we zelf ook al snel na Jileyna ons bed opzoeken. We hebben het alle drie tot 04.30 uur uitgehouden. Dat was echt een meevaller zo voor de eerste nacht. Ze begon vanmorgen opnieuw met 2 aanvallen, maar is hier zonder noodmedicatie uitgekomen. De rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan. We moesten alle drie echt nog even bijkomen. Het enige uitstapje was naar de supermarkt en verder hebben we heerlijk geluierd bij het zwembad. De rust is ook in Jileyna's lijf weer teruggekeerd en zelfs het weer klaarde naarmate de dag vorderde steeds meer op. Paste dus goed bij onze stemming, eindelijk voelt het als vakantie! We zijn aangekomen, hoeven nu niets meer, kunnen doen waar we zin in hebben en waar nodig gaan we gewoon nog even slapen;)