Ja hoor, hier ons eerste berichtje vanuit het zonnige Curaçao. Bepakt en bezakt vertrokken we afgelopen dinsdag al vroeg naar Schiphol. We wisten van 2 jaar geleden nog dat we onze tijd daar hard nodig hadden voor de controles dus we stonden er stipt om 6.00 uur voor de deur. De incheckbalie ging net open en er stond nog geen rij. Hier kwamen we dan ook al vlot doorheen. Gelukkig deden ze ook niet moeilijk over de 3 kilo die we in totaal aan overgewicht hadden (het leek ons toch wel handig om voor onszelf iets meer dan alleen een zwembroek en bikini mee te nemen, ondanks dat de 4 koffers al bijna vol zaten toen we alleen nog maar Jileyna's spullen hadden ingepakt). Ook de douane kwamen we dit keer veel vlotter door. Er werden uiteraard wel controles op onze koffers uitgevoerd, maar in plaats van dat ze vier koffers ondersteboven keerden, pakten ze nu heel gericht een aantal dingen uit de koffers en bleef de rest netjes op zijn plek. Dit keer dus geen gehaast, maar zelfs nog tijd voor een bakkie.
De vlucht ging ook erg goed. We mochten weer gebruik maken van het keukentje zodat we onderweg Jileyna's medicijnen klaar konden maken, haar eten gekoeld konden bewaren en haar op een fijne manier afgeschermd konden verschonen. Jileyna was af en toe wat gespannen, vooral van opwinding over wat er allemaal komen gaat, maar het grootste deel van de vlucht zat ze heel relaxed tussen ons in naar haar filmpjes te kijken.
Aangekomen in Curaçao brak meteen een grote lach door. Ze herkende het meteen! Moe van de reis, maar super blij hier weer te zijn.  

We hadden ook nu weer vlot onze koffers en mochten zo de rij voor de douane voorbij. Daarnaast hadden we een eigen taxi die ons rechtstreeks vanuit het vliegveld naar Jan Thiel bracht en we hebben onderweg geen file gehad. Wat een geluk, we hadden geen idee dat het allemaal zo vlot kon verlopen. We hebben Jileyna nog even op bed gelegd, ze had er al zoveel uur opzitten. Dit vond ze zelf echter niet zo'n goed plan. Ze had echt nog geen zin om te slapen en is dus nog even meegegaan om wat eerste boodschappen in huis te halen. Dit bleek meteen al een avontuur, omdat we er bij de kassa achter kwamen dat we het verkeerde gebied hadden geactiveerd voor onze pinpassen. We konden dus geen van allen betalen..Gelukkig was dit probleempje weer snel rechtgezet en mochten de boodschappen mee naar huis. 
Bij Jileyna ging het kaarsje ondertussen aardig uit. Uiteindelijk lag ze om 19.00 uur (1.00 uur Nederlandse tijd) op bed en ze was die ochtend toch al vanaf 4.30 uur (n.t.) op. Daarnaast had ze de laatste twee nachten voor vertrek al flink liggen spoken, ze lag de halve nacht te dansen, kletsen en lachen in bed. Al zo vol spanning voor dit nieuwe avontuur. Ze viel nu dan ook als een blok in slaap. De jetlag kwam helaas meteen de eerste avond al om de hoek kijken. Ze werd om 1.00 uur alweer wakker!! 
Hebben onze eerste dag hier dan ook lekker rustig aan gedaan. Zijn op ons gemak naar Mambo beach gereden, om alvast een keer te buurten bij het CDTC. 
Daar zijn we Merel (haar therapeut van 2 jaar geleden) meteen al tegen gekomen. Zij zal ook dit jaar weer betrokken zijn bij Jileyna's therapie, echter niet als hoofdtherapeut. Ze kunnen de planning nog wijzigen, maar zoals het er nu naar uitziet krijgt ze een nieuwe therapeut en een andere dolfijn. Wel is ze op onze voorkeurstijd ingedeeld. Ze start dan om 10.30 uur. Zo is ze nog fit wanneer de therapie start, maar vermijden we de file 's morgens en hoeven we ons ook niet zo te haasten. Je hebt nou eenmaal toch behoorlijk wat werk 's morgens voor je de deur uit kan. Nu dus nog even duimen dat ze het niet alsnog om gaan gooien.
Ook hebben we oma meteen even een rondleiding gegeven en zijn we vast een keer bij Hemingway gaan lunchen. Het voelt meteen weer oud en vertrouwd. 

Jileyna heeft dit keer wel echt ontzettend last van de warmte. In Nederland kan ze haar warmte ook altijd maar slecht kwijt. Hier voelt het wel een stuk aangenamer met een flinke wind. Dit lijkt voor haar nu echter maar weinig te doen. Ze voelt klam, loopt rood aan en heeft weinig energie. 
Gelukkig ging de nacht al iets beter, ze heeft het dit keer tot 3.00 uur uitgehouden in plaats van 01.00 uur. Is natuurlijk nog steeds veeeeeel te vroeg, maar als dit op dezelfde manier doorzet redden we het morgenochtend hopelijk tot 5.00 uur:) 
We hebben vandaag dan ook opnieuw een rustig dagje gehad. Zijn vanmorgen lekker naar het strand geweest. Tussen de middag terug naar het huis, zodat Jileyna nog even naar bed kon en hebben de dag ook weer op het strand afgesloten. Ze zit heel veel met haar ogen dicht en heeft net ook haar eerste aanval al gehad. We hebben het idee dat ze hier de vorige keer sneller aan de temperatuur kon wennen, waarschijnlijk helpt het slaaptekort ook niet echt mee. We zijn dan ook erg blij dat we ruim voor de start van de therapie deze kant op zijn gekomen. Nu heeft ze nog een paar dagen om bij te slapen en haar lijf nog een paar dagen de tijd om beter met de warmte om te gaan, voordat ze straks weer hard aan het werk gaat!